(2009-2015)

Blauwe albast, minder transparant dan sommige andere albastsoorten en lastig te bewerken doordat er harde en zachte delen in zitten.
Met dit beeld ben ik begonnen tijdens mijn speksteenfase, dus helemaal in de beginperiode, op een locatie waar niet ‘gehakt’ mocht worden. 

Pas een aantal jaren later (ik denk in 2015..) heb ik deze steen weer opgepakt en heb ik er de uiteindelijke vorm aan gegeven. Ik heb er toen ook wel een beetje in gehakt.
Bij albast moet je daar erg voorzichtig mee zijn omdat de kracht van de beitel de steen als het ware inwendig versplintert, zoals je een ster in het ijs kunt hebben. Deze beschadigingen krijg je er niet meer uit.

Dit beeld heeft door de jaren heen diverse vormen gehad. Steeds was ik niet tevreden en ging het weer terug in de kast, tot na 5 jaar dit beeld ontstond. Het roept bij mij associaties op met afbeeldingen als deze Madonna met kind. 
Deze madonna kreeg ik van ‘opoe’ bij mijn 1^e H. Communie. Dit schilderijtje koester ik als herinnering aan mijn opoe, het hangt nog altijd op mijn kamer.